۱۳۹۰ فروردین ۱۰, چهارشنبه

در ستایش پدری که پسرش افتخار مردم شد

خواستم حرفی زده باشم تسلیتی گفته باشم
هر پدری در آرزوی بزرگی وسربلندی فرزندانش است
میر اسماعیل را همین بس که پسرش تنها نخست وزیر انقلاب مردم بود
در زمان جنگ با تمام سختی ها نه تنها کشور را اداره کرد بلکه سازندگی کرد(پالایشگاه ساخت)
پسری که در زمان به لجن کشیده شدن انقلاب توسط میراث خواران آن خود را از دایره قدرت خارج کرد
و پس از تحمل 20 اندی ساله برای مردم پا به عرصه سیاست گذاشت تهمت و افترا شنید تهدید شد فحش و ناسزا شنید و قدمی از عهدی که با مردم بست به عقب نگذاشت و به همراه مهدی کروبی به افتخار مردم ایران تبدیل شد
همین بس که فرزندان بهشتی و باکری و مطهری و شریعتی به پدرانشان می نازند
اما این دوسال میر اسماعیل به میر حسین نازید و سر بلند از دنیا رفت
خدایش بیامرزد و هر چه خاک دارد عمر مردم سبز ایران و پسر و عروسش باشد
به امید روزی که نامردان (خ.ر) به هلاکت برسند و ایران پاک ما توسط جوانان آزادی طلب مسیرهای موفقیت را طی کند و این عقب افتادگی های 30 سال را کم کم در کنار هم جبران کنیم به امید روز های خوب

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر